Kenzo Takada

Ο Kenzo Takada ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας ανέπτυξε το ενδιαφέρον του για την υψηλή ραπτική από μικρή ηλικία διαβάζοντας τα περιοδικά μόδας των αδερφών του. Γεννήθηκε στην πόλη Himeiji, της περιφέρειας Hyogo.
Απογοητευμένος από τις σπουδές του στη λογοτεχνία εγκαταλείπει το Kobe University για να γίνει ένας από τους πρώτους άρρενες μαθητές του κολλεγίου Bunka Fashion College (Bunkafukuso Gakuin) του Τόκυο. Παρά τις πιέσεις των συντηρητικών γονιών του που ανοιχτά πια δεν είναι συγκαταβατικοί με τα σχέδια του γιου τους, ο Kenzo εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής στο Τόκυο για να συντηρεί τον εαυτό του και ταυτόχρονα το απόγευμα παρακολουθεί μαθήματα τέχνης. Μετά από έξι μήνες σκληρής δουλειάς, γίνεται δεκτός στο δημοφιλές κολλέγιο. Το 1960 κερδίζει το βραβείο Ιαπωνικής μόδας, Soen και η καριέρα του ξεκινά με τη συνεργασία του με την αλυσίδα καταστημάτων Sanai όπου σχεδιάζει πάνω από 40 είδη ρούχων το μήνα για παιδιά και συγκεκριμένα κορίτσια.

Το 1964 μετακομίζει στην πρωτεύουσα του Φωτός, το Παρίσι. Εργάζεται από τα πολύ χαμηλά στρώματα της βιομηχανίας της μόδας αλλά πολύ σύντομα αρχίζει να σχεδιάζει επηρρεασμένος από τον Courreges. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από 30 σχέδια, 5 εκ των οποίων έγιναν δεκτά από το σχεδιαστή Louis Feraud. Τα χρόνια που ακολουθούν βρίσκουν τονTakada να εργάζεται σε διάφορες αλυσίδες καταστημάτων και να συνεργάζεται με μονάδες υλικών όπως την Pisanti textile group και την Relations Textiles. Το 1970 αγοράζει ένα εγκατελειμμένο κατάστημα παλαιών ρούχων όπου το χρωματίζει ο ίδιος και το διακοσμεί. Σχεδιάζει, κόβει και ράβει υφάσματα δημιουργώντας μια συλλογή ρούχων η οποία φιλοξενείται σε όλα τα γνωστά περιοδικά της εποχής. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Kenzo είχε μετακομίσει στην 28 passage Choiseul όπου αμέσως τα σχέδιά του τραβούν την προσοχή. Μια boutique στην Galeria Vivienne του έδωσε τη δυνατότητα να παρουσιάσει τις προτάσεις του και το νέο style στις Παρισιάνες ενώ ο ίδιος ανοίγει την πρώτη του boutique «Jungle Jap». Το 1971 τα σχέδιά του φιλοξενούνται στην Αμερικανική Vogue ενώ το show που παρουσίασε το 1972 στην Gare d'Orsay ήταν εξαίσιο. Από το 1975 έχει διαρκεί παρουσία στο χώρο της μόδας και γίνεται ευρύτερα γνωστός ως ο «Μεγάλος Λευκός Σχεδιαστής» παρόλο που ο ίδιος είχε ένα τεράστιο χρωματολόγιο στα ρούχα του, ενώ μέχρι το 1990 έχει επεκταθεί στο σχεδιασμό παιδικών ρούχων, jeans, καλλυντικών αλλά και ρούχων αποκλειστικά για τον άντρα. Μεταξύ των διασημοτήτων που έντυσε ο Kenzo συγκαταλέγονται η πριγκίπισσα Καρολίνα του Μονακό, η Ισαμπέλα Ατζανί ενώ η Κατρίν Ντενέβ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της προτιμούσε τις ανάλαφρες γραμμές των ρούχων του Takada.



Το 1993 αποφασίζει να πουλήσει την Kenzo SA στο συγκρότημα LVMH για 29 εκατομμύρια ευρώ ενώ ο ίδιος γίνεται καλλιτεχνικός σύμβουλος της εταιρείας. Το 1997 η LVMH επιστρέφει στο δημιουργό την εμπορική επωνυμία “Kenzo Takada”. Μεταξύ 2000 και 2001 όμως και με αφορμή την χρήση από την LVMH ενός κινεζικού ιδεογράμματος ο Kenzo ζητά από το συγκρότημα αποζημίωση 6 εκατομμυρίων ευρώ για ηθική βλάβη και χρήση «ονόματος» χωρίς καμιά προηγούμενη συμφωνία. Βλέπετε το ιδεόγραμμα που πήγε να χρησιμοποιήσει η LVMH ήταν το ιδεόγραμμα του Kenzo Takada. Τον Ιούνιο του 2005 έληξε η διαμάχη μεταξύ των δύο μερών με συμβιβασμό.



Ο Takada πιο δυνατός επέστρεψε πια ως δημιουργός διακοσμητικών προϊόντων και προϊόντων art de la table. Πιο γνωστό του κομμάτι ο κρυστάλλινος Βούδας (σε συνεργασία με τον οίκο Baccarat) όπου κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό κομματιών (50 παγκοσμίως) και στο όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσό των 6000 ευρώ.