Nan Kempner... Η αποτομή του στυλ και της γοητείας

Η Nan Kempner, η γνωστότερη στους κοσμικούς κύκλους του Manhattan οικοδέσποινα και διοργανώτρια φιλάνθρωπικών γκαλά υπήρξε από τις πιο καλοντυμένες και με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με τη Δούκισσα του Windsor να αναφέρει για αυτή πως καμιά γυναίκα δεν υπήρξε πιο πλούσια ή πιο λεπτή. Δυστυχώς όμως πέθανε στις 3 Ιουλίου 2005 από εμφύσημα σε ηλικία 74 ετών στο διαμέρισμά της στο Manhattan. Υπήρξε γυναίκα με έντονη προσωπικότητα και δυναμισμό έτσι ώστε το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης να διοργανώσει μια έκθεση (Δεκέμβριος 2006 - Μάρτιος 2007) φόρο τιμής στο αξεπέραστο στυλ της. Εμείς απλά κάνουμε μια ανασκόπηση στη ζωή της και το στυλ.

Η Nan η πιο διάσημη στην ελίτ της Νέας Υόρκης – ο Τομ Γουλφ τους ανέφερε ως «social X-rays» εξαιτίας των μεγάλων σκελετών των γυαλιών τους – υποστήριζε ότι δεν ήταν η πλουσιότερη μεταξύ των φίλων της αφού διέθετε ένα διαμέρισμα 16 δωματίων στην Park Avenue.



Ωστόσο είχε τη φήμη ότι συντηρούσε τη βιομηχανία υψηλής ραπτικής. Κύκλοι ανέφεραν ότι διέθετε τη μεγαλύτερη συλλογή υψηλής ραπτικής με 250 κομμάτια μόνο από τον Yves Saint Laurent. Η ίδια αστειευόμενη έλεγε ότι ξόδευε περισσότερα από όσα έπρεπε και λιγότερα από όσα ήθελε.

Πάντα ήταν διατεθιμένη να μιλήσει για τη φιγούρα της, την οποία ο Valentino χαρακτήρισε σαν καλόγερο για τα ρούχα, αφού δεν είχε πολλές καμπύλες ήταν 1,75 σε ύψος και ζύγιζε μόνο 45 κιλά. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της καθημερινής άσκησης και του καπνίσματος για να δείχνει τέλεια σε ένα φόρεμα αξίας 8.000 δολλαρίων. Η θέληση ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα της Nan. Πάντα έλεγε «Μου αρέσει να μην περνώ απαρατήρητη. Δούλεψα πολύ σκληρά γι’ αυτό». Ίσως να ήταν απωθημένο της από το σχόλιο που της είχε κάνει κάποτε ο πατέρας της - «Το πρόσωπό σου δεν τραβάει την προσοχή, γι’ αυτό προσπάθησε να είσαι ενδιαφέρουσα, αν θέλεις να προκαλείς το ενδιαφέρον» - χωρίς η ίδια να το ξεχάσει ποτέ.



Γεννήθηκε το 1930 ως Nan Field Schlesinger στο San Francisco. Ο πατέρας της ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αντιπροσώπους αυτοκινήτων της περιοχής και το ενδιαφέρον της μητέρας της ήταν η μόδα. Αν και η Nan είχε τα χαρακτηριστικά του πατέρα της, τελικά η επιρροή της μητέρας της ήταν αυτή που κέρδισε. Από μικρή ηλικία η Nan υιοθέτησε την άποψη της μητέρας της ότι υπάρχουν μόνο τρία χρώματα – κόκκινο, μαύρο και γκρι – ενώ αντέγραψε το είδωλό της – Lauren Bacall – με το να φορά άνετα ποαπούτσια. Η Nan το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της την ξόδεψε φορώντας τελικά ψιλοτάκουνες γόβες. Έκανε την πρώτη της δίαιτα σε ηλικία 12 ετών, όταν η αγάπη της για τα σπορ και για τα εδέσματα της είχαν εκτινάξει το βάρος στα ύψη (μόλις 63 κιλά). Μετά από δύο χρόνια και σε ηλικία 14 ετών, άρχισε το κάπνισμα. Από την εποχή εκείνη και μέχρι το τέλος της ζωής της πάντα επιμελούνταν την διατροφή της καταναλώνοντας μόνο υδατάνθρακες.

Μετά το σχολείο, σπούδασε Ιστορία της Τέχνης για ένα χρόνο στο Γυναικείο Κολλέγιο του Κονέκτικατ και μετά πήγε για ένα χρόνο στο Παρίσι όπου και έκανε μαθήματα ζωγραφικής με τον Fernand Léger, ο οποίος της επέστρεψε τα χρήματα πίσω μιας και ήταν ανεπίδεκτη μαθήσεως. Στα 19 της παρακολούθησε την πρώτη επίδειξη υψηλής ραπτικής. Όταν είδε ένα λευκό φόρεμα με γούνα mink στο κολλάρο και στα μανίκια, ζήτησε να μάθει την τιμή του και ξέσπασε σε κλάματα μόλις την άκουσε. Ο νεαρός τότε Saint Laurent της χάρισε το κομμάτι για να αποφύγει την «πλημμύρα» και από τότε η Nan Kempner έγινε η πιο πιστή πελάτισσα του οίκου. Όταν τα παιδιά της μεγάλωσαν μετέτρεψε τα δωμάτιά τους σε ντουλάπες. Το κόστος όλων αυτών των «κοσμημάτων» υψηλής ραπτικής αναλάμβανε πάντα ο σύζυγός της, Τόμας Κέμπνερ, πρόεδρος της Loeb, της οικογενειακής εταιρείας τραπεζιτών, τον οποίο παντρεύτηκε το 1952 και με τον οποίο γρήγορα εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο.



Με την επιστροφή των Kempner στη NY η Nan ήταν μόνιμα στις κοσμικές στήλες με την παραμικρή αφορμή. Το 1970 σύχναζε στο Studio 54 όπου και την ζωγράφισε ο Warhol. Διορίστηκε σύμβουλος κοσμημάτων του Tiffany’s και της Γαλλικής Vogue ενώ ήταν η διεθνής εκπρόσωπος των Christie’s. Η πραγματική της όμως δραστηριότητα ήταν η διασκέδαση. Ήταν γνωστή για τα spaghetti party στο διαμέρισμά της, όπου ανάμεσα στους πίνακες του Picasso και του Magritte συναναστρέφονταν τους Ρήγκαν, την πριγκίπισσα Νταιάνα και άλλους επώνυμους. Όλες αυτές οι κοινωνικές επαφές της, την βοήθησαν να κάνει πολλές φιλανθρωπίες μεταξύ άλλων και τη συγκέντρωση 50 εκατ. δολλαρίων για την έρευνα θεραπείας του καρκίνου για λογαριασμό του νοσοκομείου Memorial Sloan-Kettering.

Το 2000 εκδίδει το RSVP μια συλλογή από συνταγές μαγειρικής φίλων της ενώ η ίδια υποστηρίζεται με συσκευή οξυγόνου λόγω του εμφυσήματος. Μερικές από τις συνβουλές της ήταν να μην ξεχνάτε ποτέ τα γάντια σας και φορέστε όλα τα κοσμήματά σας, πριν βγείτε όμως, βγάλτε τα μισά.



Πριν το μοιραίο τέλος, πραγματοποίησε μαζί με τον άντρα της μια δεξίωση για τα 50 χρόνια έγγαμου βίου – όχι βέβαια και της καλύτερης ομολογουμένου συμβίωσης – για 476 στενών φίλων. Έπειτα έλεγε ότι «στα όνειρά μου κάθε βράδυ πηγαίνω σε αυτό το πάρτυ».