ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ αναγνωριση

Έλαβα πριν από λίγο το εξής email από τον Θ.Τ (μαθητευόμενο δημοσιογράφο) και φιλαράκι τώρα πια!!

Aγαπητέ ταλαντούχε Συγγραφέα,
Με την τακτική της μετριοφροσύνης που ακολουθείς μάλλον θα αναγνωρισθείς μετά θάνατο...
Τουλάχιστον φρόντισε να τα αποθηκεύσεις κάπου.
Ήδη σου έχω στείλει την πρώτη αντίδραση στο προωθημένο(εννοείτε) αριστούργημα σου! (Όντως ναι την έλαβα, για το αριστούργημα δεν ξέρω)

Απάντηση που του έστειλα:

Κοίτα πως το σκέφτομαι,

εσύ φτασμένος επαγγελματίας δημοσιογράφος με ελαφρώς γκρίζους κροτάφους και γυαλί οπωσδήποτε. Ύστερα από ένα ψάξιμο στον υπολογιστή σου κάπου στο σκληρό του δίσκο βρίσκεις γραπτά μου με χρονολογίες 2002-2007. Τότε το έμπειρο επαγγελματικό σου μάτι διαστέλλεται και σκέφτεσαι να κάνεις έρευνα για τη χαμένη ψυχή, τον φίλο σου Περικλή Χρήστου ο οποίος έχει φύγει από την Αθήνα επειδή είχε σιχαθεί την ξετσιπωσιά της και την ασχήμια της. Προσπαθείς να βρεις τα χνάρια του και κάποιους διαύλους επικοινωνίας στα Ιωάννινα, μάταια όμως δεν υπάρχει κανείς. Μαθαίνεις οτι γενικά περιπλανήθηκε στην Ελλάδα από την εποχή που έφυγε από την Αθήνα. Φολέγανδρος, Κουφονήσια, Δονούσες, Πέτρα (Μυτιλήνης), Αλεξάνδρεια (έψαχνε τον Καβάφη, δεν του είχαν πει ότι μας είχε αφήσει χρόνους πριν δεκαετίες), Πέτρα (Ιορδανίας), Πέτρα-Τερηδόνα (λάθος δεν πάει εδώ), Θιβέτ, Αντανανπούρ, Μπαγκλαντές, Μαρακές (μπαρ στο 45ο χλμ Αθηνών Λιβαδειάς). Από τα πολλά μαθαίνεις ότι τελευταία φορά είχε θεαθεί στο όρος Τόμαρος της Πίνδου, είχε επιστρέψει στα πάτρια εδάφη του. Είχε πιάσει μια καλύβα πάνω στο βουνό για να έχει θέα την Μουργκάνα και όλα τα Τζουμέρκα (υπάρχει ασάφεια στα μέρη που σου αναφέρω). Από τους γιδοβοσκούς της περιοχής μαθαίνεις ότι ο Περικλής Χρήστου δεν είναι στη ζωή, επάνω στο καλύβι είναι ο τάφος του, μαθαίνεις ότι είχε ατύχημα καθώς σκαρφάλωνε τα απόκρημνα βράχια του βουνού ψάχνοντας να βρει καθαρό μεταλλικό νερό για να επεκταθεί και σε αυτό το τομέα των επιχειρήσεων.

Μαθαίνεις ότι είχε πολλά χρήματα, επιχειρήσεις στο εξωτερικό, δυο συζύγους που τις πέθανε και τις δυο. Η πρώτη δε, είχε τραγικό θάνατο μιας και αφού έμαθε ότι ο προκομμένος πήγαινε για χωρισμό και δεύτερο στεφάνι, άφησε νηστικούς τις στρουθοκαμήλους στη φάρμα τους στην Κένυα επειδή έπινε νυχθημερόν. Οι στρουθοκάμηλοι επειδή τους γύρισε το μάτι, την καταπάτησαν την ώρα που αυτή στο μεθύσι της τους έφτυνε και τους πέταγε μπουκάλια. Ευτυχώς όμως και οι δυο γυναίκες του, του άφησαν απογόνους 4 αγόρια που ασχολούνται με τις επιχειρήσεις του πατέρα στα 4 σημεία του ορίζοντα, αλλά και 2 κορίτσια τα οποία ασχολούνται με τις επιχειρήσεις άλλων. Φυσικά τον πατέρα τους τον είχαν χεσμένο γενικώς. Καλά καλά δεν τους ένοιαξε για το χαμό του. Έτσι συντετριμμένος από όλα αυτά που μαθαίνεις ανηφορίζεις στο καλύβι του παλιού σου φίλου. Βλέπεις το μνήμα με μια πλάκα με το όνομα του στην άκρη της αυλής και τα λίγα αγριόχορτα να πνίγουν τα μυρωδάτα εντελβαιζ (εντελβαιζ στην Πίνδο καλά σε πιστέψαμε μεγάλε) που είχαν φυτευτεί. Τα αγαπούσε τόσο πολύ!!!

Βάζεις τα κλάματα, κρίμα δεν έπρεπε να είχε τέτοιο άδικο τέλος ο τόσο αγαπητός φίλος μου, που είναι να του πω ότι τα γραπτά του που είχα φυλαγμένα τόσα χρόνια τα δημοσίευσα και γίνανε best sellers για βδομάδες; Και κει μέσα στο δακρύβρεχτο πόνο σου και τη θολούρα των ματιών σου (τσίμπλα μπορεί να ήταν) βλέπεις ένα ασπρομάλλη γενειοφόρο με μια μαγκούρα, μαύρα δόντια σπιρτόζικα μάτια που πετούν φωτιές και κόκκινο μάγουλο. Η φιγούρα του γνωστή, μήπως; Λες; Τρέχεις γρήγορα προς τον παππούλη και του φωνάζεις ΠΕΡΙΚΛΗ; Εσύ είσαι; Τελικά δεν είσαι νεκρός... Φίλε μου αγαπητέ. Τι λες νέε μου σου απαντά τρελάθηκες; Με λένε Τζον Αυλακιώτη και είμαι από άλλη σειρά. Και μένεις σύξυλος!!! Ο γεράκος γυρίζει και κοιτάζει την πλάτη σου, έπειτα κοιτάζει το φακό πατά μια ματιά και χαμογελά, ήταν ο Περικλής, απλά τα είχε πολυχαμένα από το οξυγόνο του βουνού.

Τζων